تاثیرات طراحی لایه فیزیکی بر کارایی لایه mac در شبکه های حسگر بی سیم موردی

شبکه های حسگر بی سیم یکی از زمینه های مهم در تحقیقات شبکه های کامپیوتری می باشند. افزایش کارایی بیشتر آنها منوط به در نظر گرفتن بازدهی هر دو لایه فیزیکی و لایه کنترل دسترسی به رسانه می باشد. جهت بررسی کارایی این نوع شبکه ها از روش های مختلفی آنها را مورد ارزیابی قرار می دهند. شبیه سازی به دلیل سرعت و مقرون به صرفه بودن یکی از اجزای اصلی در تحقیقات حوزه شبکه های کامپیوتری می باشد. در این پایان نامه با پیاده سازی احتمال قطع شدن به عنوان یکی از ملاحظات طراحی لایه فیزیکی با بکارگیری یک رابطه محاسباتی دقیق و بررسی تاثیر آن بر کارایی لایه کنترل دسترسی به رسانه از طریق شبیه سازی با استفاده از شبیه ساز ns2 و در نظر گرفتن معیار های ارزیابی کارایی توان عملیاتی، تاخیر انتها به انتها و انرژی مصرفی در گره ها با در نظر گرفتن پروتکل های لایه کنترل دسترسی به رسانه مختلف پرداخته شده است. بر اساس تحقیقات صورت گرفته در این پایان نامه، درلایه فیزیکی پیاده سازی شده، توان عملیاتی هرسه پروتکل لایه mac، به ترتیب 3/3 درصد در wifi، 6/4 درصد در zigbee و 6/8 درصد در smac کاهش می یابد. در خصوص تاخیر انتها به انتها، هر سه پروتکل به ترتیب، zigbee با 142 درصد، wifiبا 180 درصد و smac با 420 درصد، افزایش نشان داده اند. میانگین انرژی مصرفی در گره ها، در پروتکلsmac 17 درصد، wifi 26 درصد و zigbee 38 درصد افزایش داشته است. از سوی دیگر، از منظر ارزیابی کارایی،بر اساس نتایج شبیه سازی، wifi بهترین و smac بدترین توان عملیاتی را دارند. در خصوص تاخیر انتها به انتها نیز کمترین تاخیر و در نتیجه بهترین عملکرد مربوط به wifiبوده و بیشترین تاخیر و کمترین کارایی را smac از خود نشان می دهد. smac در مقایسه با سایرین کمترین میانگین مصرف انرژی در گره ها، پس از آن zigbee و در انتها wifi بیشترین میزان میانگین مصرف انرژی در گره ها را داشته اند.